''Αλκυονίτιδα''!

     Είναι αλήθεια ότι, όταν έμαθα ότι ο μύθος που θέλει το Δία να τοποθετεί κάποιες ηλιόλουστες μέρες στο Γενάρη, ώστε να μπορεί να γεννήσει με άνεση τα αυγά της το μικροσκοπικό πουλάκι αλκυόνα (οι λεγόμενες "αλκυονίδες" ημέρες), είναι εντελώς άστοχος, αφού η αλκυόνα γεννά τα αυγά της το καλοκαίρι και μάλιστα δύο φορές, απογοητεύτηκα λιγάκι.

Γοητεύτηκα, όμως, σε μεγάλο βαθμό, όταν είδα για πρώτη φορά μπροστά μου αλκυόνα, από τη χάρη αυτού του ψαροφάγου πτηνού και, κυρίως, από τα απίστευτα χρώματα που είχαν χωρέσει στο όχι μεγαλύτερο από σπουργίτι κορμάκι του (το ράμφος εξαιρείται!).

Έτσι κόλλησα κι εγώ την ανίατη "νόσο", που, στους κύκλους όσων ασχολούνται με τις φυσικές ομορφιές, είναι γνωστή ως ..."αλκυονίτιδα" -κάτι σαν έρωτας με την πρώτη ματιά!

Ταυτόχρονα, ένα από τα μεγαλύτερα φωτογραφικά μου απωθημένα έγινε το αποθανάτισμα αυτού του συμπαθέστατου πετούμενου, με τρόπο που να αναδεικνύει την ομορφιά του.

Πρώτη απόπειρα, Νοέμβρη του 2012, με συννεφιά, στις εκβολές του Σύθα, …πισώπλατα και από απόσταση 20 μέτρων, περίπου (διακρίνεται το φωτεινό γαλάζιο της πλάτης της, που συνήθως, είναι το πρώτο που φαίνεται από μακρυά):

Στη δεύτερη και τρίτη προσπάθεια, στο ίδιο μέρος, κατάλαβα ότι οι "αλκυονίδες" μπορεί να μην ανταποκρίνονται στις ανάγκες ωοτοκίας της αλκυόνας, αλλά σίγουρα παρέχουν ιδανικές συνθήκες για τη φωτογράφισή της, αφού το φως πάντοτε είναι ο καλύτερος σύμμαχος του φωτογραφικού φακού, ιδιαίτερα όσον αφορά τα χρώματα του θέματος.

Το 2014, λοιπόν, το Γενάρη, πήρα τις φωτογραφίες που ακολουθούν και μάλιστα χωρίς χρήση τρίποδα(!), από την ίδια περίπου απόσταση:

Όλα αυτά, βέβαια, με φωτογραφικό εξοπλισμό πενιχρό έως ανύπαρκτο, όσον αφορά το οπτικό ζουμ, το σταθεροποιητή εικόνας, τους αυτοματισμούς, κλπ. (μιλάμε για φωτογραφική μηχανή αξίας κάτω των 100 €).

     Επειδή, όμως, δεν είναι σωστό να αδικήσω μ’ αυτές τις φωτογραφίες μου το συμπαθέστατο ζωντανό, σας παραθέτω και μια φωτογραφία κατεβασμένη απ’ το διαδίκτυο (μπορείτε -και αξίζει- ν’ αναζητήσετε κι άλλες μόνοι σας), που δείχνει τι θα μπορούσα να επιτύχω με έστω και λίγο καλύτερο εξοπλισμό:

Η φωτογραφία τραβήχτηκε στο Δήλεσι Βοιωτίας, στις 9 Γενάρη του 2014, κι αυτό το γνωρίζω γιατί προέρχεται από το πολύ καλό σε θέματα φωτογράφισης της ελληνικής φύσης blog "Ελληνική φύση", που συνοδεύεται με πλούσια πληροφόρηση, αυτών που παρουσιάζει.

Άλλη ιστοσελίδα με φωτογραφίες από την ελληνική φύση, αλλά με πιο λακωνική -πλην έγκυρη- περιγραφή και χωρίς δυνατότητα "κατεβάσματος" των εικόνων (download), είναι ενός φωτογράφου, του Μάρκου Χουζούρη.

Αυτοί οι δύο ιστότοποι είναι μια πολύτιμη βοήθεια για όσους θέλουν να καταλαβαίνουν τι είναι το κάθε τι που συναντούν στις περιηγήσεις τους στην ελληνική ύπαιθρο, φτάνει να θυμούνται τη μορφή του ή να το έχουν φωτογραφίσει.

Προσθέτω και μία ακόμα ωραία φωτογραφία από το περιοδικό ΕλληνικόΠανόραμα (εξώφυλλο τεύχους 98, τραβήχτηκε στο Δάσος Στροφυλιάς):

    Όποτε, πάντως, αντιληφθείτε ένα πουλάκι σε μέγεθος σπουργιτιού, αλλά με γαλαζοπρασινοκόκκινο χρώμα και ράμφος ..."πινόκιο", χαμηλώστε, ώστε να μην εξέχετε από τον περιβάλλοντα χώρο, και κοιτάξτε πιο προσεκτικά. Το πιθανότερο θα πρόκειται για αλκυόνα!

Τότε, ακόμη κι αν δεν κολλήσετε "αλκυονίτιδα", θα παραδεχτείτε ότι είναι απίστευτο το πόση ομορφιά μπορεί να υπάρχει σε ένα τόσο μικροσκοπικό πλάσμα του Θεού…