"Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο"!

     Όσοι κατέχουν παιδαγωγικές γνώσεις, ας μου πουν αν αυτά τα λόγια, που ειπώθηκαν πριν από 17 αιώνες , έχουν κάτι να ζηλέψουν από τις σύγχρονες απόψεις της Παιδαγωγικής επιστήμης:

Σε άλλη ανάρτηση, έχω παρουσιάσει το πρόγραμμα Google Earth και την εφαρμογή του Street View (βλ. εδώ ). Η εποχή που τραβήχτηκαν οι τρισδιάστατες φωτογραφίες από την ειδική κάμερα του οχήματος του Street View ποικίλει και μπορεί να είναι διαφορετική, ακόμα και για διπλανές περιοχές. Κάποτε, καθώς έβλεπα, μέσα από την εφαρμογή, το χωριό μιας εκλεκτής συναδέλφου (Μορφοβούνι λέγεται το χωριό), παρατήρησα ότι η περιοχή της λίμνης Πλαστήρα, όπου βρίσκεται, είχε καλυφθεί φωτογραφικά σε δύο περιόδους, τη μία με χιόνια και την άλλη με φθινοπωρινά χρώματα, προσφέροντας πολύ όμορφες εικόνες, μερικές από τις οποίες κατέβασα και σας τις παρουσιάζω: Εννοείται ότι, με αφορμή αυτές τις εικόνες, μπορείτε να κάνετε κι εσείς εικονικές διαδρομές σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου θέλετε, φτάνει να το έχει καλύψει το Street View. Για κάτι τέτοια μ' αρέσει η τεχνολογία!

Η παρούσα  ανάρτηση , όπως και οι υπόλοιπες παρόμοιες που θα ακολουθήσουν (τις οποίες μπορείτε να βρείτε, όλες μαζί, βάζοντας τη λέξη "εφαρμογές" στην αναζήτηση του blog -εικονίδιο μεγενθυντικού φακού), περιλαμβάνει εφαρμογές  και ιστοσελίδες που έχω ανακαλύψει και οι οποίες είναι από απλά χρήσιμες ως ... καταπληκτικές! Ξεκινάμε λοιπόν! Google Earth και Street View για να είσαι "εκεί" πριν ...πας! Το Google Earth είναι μια εφαρμογή που, στη βασική της έκδοση, μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν από το διαδίκτυο, και παρέχει δορυφορικές φωτογραφίες όλης της γης, με αρκετά μεγάλη ευκρίνεια. Μπορείτε να εστιάσετε (ζουμάρετε) σε μια συγκεκριμένη περιοχή, γνωρίζοντας ποιο είναι το τρέχον ύψος παρατήρησης (eye alt), οι γεωγραφικές συντεταγμένες (γεωγραφικό μήκος και πλάτος) και η ημερομηνία λήψης της φωτογραφίας. Επίσης, υπάρχει κι ένα κουμπάκι "χρονομηχανής", που σας επιτρέπει να δείτε προηγούμενες φωτογραφίες του ίδιου μέρους (πολύ χρήσιμο αυτό γι

    Ήταν παραμονές Πάσχα, όταν έλαβα ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, στο οποίο η αγαπητή αποστολέας και φίλη μου, εκτός από ευχές για την επερχόμενη γιορτή, έγραφε και τα εξής: "  Μόνο με την έμπρακτη αγάπη απελευθερωνόμαστε από το ΕΓΩ παραβλέποντας φόβους, ένστικτα, προκαταλήψεις και κλισέ. Χάρισε λίγα λεπτά από τον χρόνο σου, για να δείς πως αντιλαμβάνονται την έννοια ΑΓΑΠΗ τα μικρά παιδιά, τα οποία δεν έχουν διαβρωθεί από τα “μαύρα τσιπάκια” που κουβαλάμε στα μυαλά και στις καρδιές μας, εμείς οι ενήλικες… "Τι είναι αγάπη"; Όταν κάποιος σε αγαπάει, λέει το όνομα σου διαφορετικά. Απλά ξέρεις οτι το όνομα σου είναι ασφαλές στα χείλη του (Billy, 4 ετών). Αγάπη σημαίνει να δίνεις τις περισσότερες τηγανητές πατάτες σου σε κάποιον, χωρίς να τον κάνεις να σου δώσει τις δικές του (Chrissy, 6 ετών). Αγάπη είναι να χαμογελάς , ενώ είσαι κουρασμένος (Terri, 4 ετών). Αγάπη είναι να βλέπω τη μαμά μου να φτιάχνει τον καφέ του μπαμπά και να δοκιμάζει λίγο,

Ο δρόμος της βίας Μου σπας το ρολόι, σου βρίζω το σόι. Μου δίνεις τσιμπιά, σου ρίχνω μπουνιά. Βγάζεις μαχαίρι, μου κόβεις το χέρι. Τραβώ πιστόλι, σε βρίσκει το βόλι. Παίρνεις κανόνι -κανείς δε με σώνει! Και καταλήγουμε εκεί: εγώ στο χώμα κι εσύ στη φυλακή... Έχω ξαναγράψει ότι δεν είμαι , ούτε κατά διάνοια, ποιητή ς, ούτε πιστεύω ότι έχω τέτοιο χάρισμα. Απλά, κάποιες φορές και με κάποιες αφορμές-ερεθίσματα, μπορεί η σκέψη μου να λάβει έμμετρη μορφή και να κάτσω να την καταγράψω, έτσι όπως μου ήρθε (" φλασιά " είναι η ...μοντέρνα έκφραση για την όλη διαδικασία). Έτσι και τις προάλλες, με απασχολούσε η περίπτωση ενός μαθητή που, παρά τις περί του αντιθέτου παραινέσεις μας, εξακολουθούσε να διαλέγει το δρόμο της βίας για να λύνει τις διαφορές του με τους συμμαθητές του. Το πρωί του Σαββάτου, ξυπνώντας από συνήθεια νωρίς, κι ενώ χουζούρευα στο κρεββάτι, σκεπτόμουν τις αμέτρητες φορές που είχα μιλήσει στο συγκεκριμένο παιδί για το πως η

Το ζήτημα που δημιουργήθηκε με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και αφορά το όνομα "Μακεδονία" , σε ένα από τα κρατίδια που δημιουργήθηκαν, πιστεύω ότι το είχαμε πάρει από την αρχή λάθος . Κατ' αρχήν, ο όρος "Μακεδονία", από τα ...γεννοφάσκια του, αναφερόταν σε μια περιοχή όπου οι κάτοικοι μιλούσαν την ελληνική γλώσσα και πίστευαν στους ελληνικούς θεούς. Άρα, για μένα , χωρίς καμιά σοβαρή αμφισβήτηση, δεν μπορεί να είναι κάτι μακεδονικό χωρίς να είναι ελληνικό -τελεία και παύλα! Όταν, λοιπόν, η "Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας" (γιατί έτσι υπήρχε σαν μία από τις "δημοκρατίες" που αποτελούσαν την Γιουγκοσλαβία και δεν θ' αναφερθώ τώρα στον -κατ ά κάποιους- προδοτικό ρόλο του ΚΚΕ  σ' αυτό , όταν ο Τίτο έκανε τα ..."βαφτίσια") έγινε ανεξάρτητο κράτος, προέκυψε, ως μη ώφειλε , και το θέμα του ονόματός της. Το λέω αυτό γιατί, με βάση το παραπάνω σκεπτικό, αν ήθελαν να έχουν το ιστορικό όνομα μιας καθαρά ελλ

Κάποια στιγμή, δέχτηκα το μήνυμα που σας παραθέτω: " Κ Α Ι Π Α Λ Ι Τ Ο Κ Ο Ρ Α Ν Ι ! ! ! Μάθετε τι γράφει το Κοράνι για τους Έλληνες! « Οι Έλληνες θα νικούν. Είναι θέλημα του Αλλάχ » [Surah ΧΧΧ, 1-5] (Φυσικά, με το ισχυρότερο όπλο στον κόσμο: τον πολιτισμό τους! Τα κανόνια σκουριάζουν. Ο πολιτισμός όμως διαιωνίζεται.) Λίγοι γνωρίζουν ότι η ιερή λέξη «Κοράνιο» είναι ελληνικότατη και μάλιστα ομηρική *. Προέρχεται από το ιερό ελληνικό ρήμα «κορέω», που σημαίνει σπέρνω - τον Λόγο του Θεού ! - και κατ’ επέκταση «σαρώνω». Το ρήμα «κορέω» εκφράζει και την ιερή πράξη της δημιουργίας: όταν ο πατέρας μας «εκόρευσε», δηλαδή έσπειρε τον σπόρο του στην κόρη-μάνα μας και έπλασαν εμάς! Σήμερα το ρήμα είναι γνωστό ως: «δια-κορεύω». Στο «Κοράνιο» (η λέξη είναι από το ελληνικό-ομηρικό: κορέω). Το «Κοράνιο» έχει 114 «Κεφάλαια» (η αντίστοιχη «Αραβική» λέξη: «Surah» είναι και αυτή ελληνική, από το «Σειρά»). Αλλά και η λέξη «Αλλάχ» είναι από το ελληνικότατο «άλιος

    Το θέμα της παρούσας ανάρτησης προέκυψε όταν, βοηθώντας ήδη στο ψαλτήρι της ενορίας μου, μου επεσήμαναν ένα “ λάθος ” στο κείμενο της Δοξολογίας, όπου αναγραφόταν “...ο καθήμενος εν δεξιά του Πατρός ...”, ενώ ο “σωστός” τοπικός προσδιορισμός είναι “... εκ δεξιών ...”, όπως δηλαδή αναφέρεται στο Σύμβολο της Πίστεως (“...και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός ...”). Αρχικά μου φάνηκε λογικό, κάτι όμως δεν μου πήγαινε καλά κι αυτό όχι μόνο γιατί, από μικρό παιδί, είχα συνηθίσει το “εν δεξιά”, αλλά γιατί γνώριζα ότι τα λειτουργικά κείμενα , επειδή φτιάχτηκαν από ανθρώπους με αγιότητα και πολύ καλή γνώση της Αγίας Γραφής, βρίθουν από αυτούσιες αγιογραφικές εκφράσεις , για να μην πω ότι αποτελούν σύνθεσή τους. Από φιλολογικής πλευράς , όπως αναλύει ο φιλόλογος, θεολόγος και πρωτοψάλτης του Ι. Ναού Αγ. Γεωργίου Καρύκη κος Θαλασσινός σε σχετική επιστολή του σε ιεροψαλτικό έντυπο, το “στα δεξιά” αποδίδεται στα αρχαία ως “εκ δεξιών” (για την ακρίβεια, έτσι αποδίδεται το “από τα

    Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε δεν θα έχανα την ευκαιρία να σας φτιάξω τη διάθεση στέλνοντάς σας ο,τι πιο όμορφο και πρωτότυπο εντοπίζω ο ίδιος ή μου στέλνει κάποιος άλλος. Δείτε μια πανέμορφη χορευτική δημιουργία, με τη χρήση σκιών, που διαπραγματεύεται τη ζωή και το θάνατο ή την ειρήνη και τον πόλεμο ή την δημιουργία και την καταστροφή -όπως θέλετε μπορείτε να το δείτε- από ...καταβολής κόσμου. Ένα είναι το σίγουρο: θα το απολαύσετε!  

    Τα τελευταία χρόνια, ειδικά στο χώρο της Παιδείας, γίνεται πολύς λόγος για τις ολοένα αυξανόμενες περιπτώσεις παιδιών με ελλειμματική προσοχή , δηλαδή παιδιών που τους είναι δύσκολο να συγκεντρώσουν την προσοχή τους σε κάτι για κάποιο χρονικό διάστημα που, στις βαριές περιπτώσεις, μπορεί να μην ξεπερνά και τα 2-3 δευτερόλεπτα! Συχνά, αυτές οι καταστάσεις  συνοδεύονται και με υπερκινητικότητα, δημιουργώντας έτσι τις περιπτώσεις παιδιών που χαρακτηρίζονται σαν Δ.Ε.Π.Υ. (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας).     Σαν εκπαιδευτικός με 30 χρόνια στα σχολεία (δούλευα από φοιτητής, στο πρόγραμμα “Αθλητισμός και Παιδί”), από τα οποία τα 28 είναι σε δημοτικά σχολεία, έχω προσέξει ότι το θέμα της ελλειμματικής προσοχής δεν αφορά μόνο τα παιδιά που φτάνουν να χαρακτηριστούν από ειδική επιτροπή σαν Δ.Ε.Π.Υ. . Είναι σαφές (και νομίζω ότι θα συμφωνήσουν όλοι οι συνάδελφοί μου σ’ αυτό) ότι γενικά, όσο περνούν τα χρόνια, η προσοχή που δίνουν τα παιδιά στα παντός είδους