Υπάρχει και το ''Μικρό Πανταβρέχει''!

    Θα ήταν παράλειψή μου αν στη μαγεία του Πανταβρέχει, που ήταν το αντικείμενο της προηγούμενης ανάρτησης, δεν πρόσθετα και την παρουσίαση του μικρού του “αδελφού”, στο χωριό Τόρνος Ευρυτανίας, γνωστού με το όνομα “Μικρό Πανταβρέχει”. Πρόκειται για ένα μέρος που αποτελεί κυριολεκτικά μικρογραφία του Πανταβρέχει και στο οποίο, δυστυχώς, δεν έχω πάει, μιας και μόνο τα τελευταία χρόνια έγινε γνωστό.

Έτσι, τις φωτογραφίες τις διάλεξα για σας από το διαδίκτυο και αφορούν και πάλι τόσο κανονικές όσο και παγωμένες φάσεις του Μικρού Πανταβρέχει.

Ξεκινώ με τις κανονικές φωτογραφίες:

Ακολουθεί η παγωμένη -και, κατά τη γνώμη μου, ωραιότερη- φάση:

 Την επόμενη φωτογραφία γνωρίζω ότι την τράβηξε η κόρη του ανθρώπου που έχει το καφενείο δίπλα στην εκκλησία του Τόρνου και όταν, πριν από χρόνια, την είδα αναρτημένη στο διαδίκτυο, έφερε τον εύστοχο τίτλο “Crystal Palace” (“Κρυστάλλινο Παλάτι” -σε παλαιότερη εποχή, μεγαλειώδης εκθεσιακός χώρος στο Χάιντ Παρκ του Λονδίνου από μέταλλο και γυαλί).

Το ακόλουθο δίλεπτο βίντεο το έφτιαξα από αποσπάσματα ενός πολύ μεγαλύτερου (εννιάλεπτου) βίντεο που κατέβασα από το Youtube (πηγή εδώ):

Σύντομο και κατατοπιστικό, όσον αφορά όλες τις πληροφορίες που χρειάζεστε για να φτάσετε εκεί, είναι το ακόλουθο βίντεο:

Παγωμένο, μπορείτε να το δείτε στο ακόλουθο βίντεο...

...το οποίο αναρτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2019. Το σημειώνω αυτό γιατί, μόλις την επόμενη ημέρα, περνώντας από Ευρυτανία, και συγκεκριμένα λίγο πριν τα "Πατήματα της Παναγιάς", δίπλα στο δρόμο, τράβηξα αυτή τη φωτογραφία...

...ενώ, μετά τον Προυσσό και πηγαίνοντας προς Αραποκέφαλα, τράβηξα και το εξής βίντεο (όπως βλέπετε, δεν άλλαξαν και πολλά, μέσα σε μια μέρα!):

Το Μικρό Πανταβρέχει και άλλα “κρυστάλλινα παλάτια”, μπορείτε να θαυμάσετε και σε ένα πανέμορφο βίντεο στο Youtube (από το σημείο που φαίνεται ένα ξύλινο γεφυράκι -στο 3:10΄΄- και πέρα, δείχνει τοπία από το φαράγγι της Μαύρης Σπηλιάς, πάνω από το -γειτονικό στον Τόρνο- χωριό του Προυσσού, μέρος στο οποίο, όχι μόνο έχω πάει, αλλά και έχουμε κολυμπήσει οικογενειακώς στα νερά του καταρράκτη που δείχνει μετά το γεφυράκι -από τα πιο κρύα μπάνια που έχω κάνει κι ας ήταν καλοκαίρι!):

Δικό μου -λίγων δευτερολέπτων- βίντεο για τον καταρράκτη της Μαύρης Σπηλιάς (τέλη Αυγούστου, με λίγο νερό, αλλά με πολλούς πρόθυμους κολυμβητές -ακούγονται οι φωνές τους) είναι το ακόλουθο:

Δοξάζω το Θεό όχι μόνο για όσα από τα επίγεια μεγαλεία Του έχω δει, αλλά και για όσα υπάρχουν και τα έχουν δει άλλοι -μετέχω κι εγώ στη χαρά τους!

Αν τόση είναι η ομορφιά των επιγείων, των ουρανίων πόση θα είναι; ...